KaNaPa

Czyli o Kongresie Nowej Prawicy

Zadał Brutus ciekawe pytanie (ciekawe przez jego komentarz do niego): „czy radykalna gospodarczo partia typu Nowa Prawica w obecnej sytuacji przewagi gospodarczej EU jest w stanie zbudować silną i „niezależną” gospodarczo Polskę?
Osobiście podoba mi się radykalizm gospodarczy (szkoła austryjacka), ale martwi mnie nierówny „start” w tej konkurencji….”

Odpowiem na początek w nieco pokrętny sposób:
1. Tak, stanowczo gospodarczy program NP jest programem który – wprowadzony – dałby Polsce możliwość niebywałego rozwoju gospodarczego i osiągnięcie w perspektywie kilku lat silnej a nawet bardzo silnej pozycji gospodarczej.
2. Nowa Prawica niestety w mojej opinii gwarantuje tyle, że ten program nie zostanie wprowadzony. Nigdy Na pewno nie do czasu kiedy na jej czele pozostanie pan Janusz Korwin-Mikke, z zawodu prezes.
A niestety – wygląda na to że mówimy partia, myślimy Korwin (z zawodu prezes)

Już się tłumaczę – program NP… wolę używać określenia „liberalny”sprowadza się w gruncie rzeczy do kilku prostych haseł (każde z nich zapewne wymaga rozwinięcia ale nie to teraz chodzi)
Przede wszystkim to zakaz ingerowania państwa w gospodarkę – w jakikolwiek sposób.
Państwo nie tylko nie powinno samo prowadzić żadnej działalności gospodarczej (dotyczy to również samorządów) ale i nie może ani w żaden sposób wspierać prywatnych firm ani przeszkadzać im działalności o ile ta działalność mieści się w granicach prawa.
Samo zaś prawo winno opierać się o fundamentalną (obejmującą nie tylko gospodarkę) zasadę że „Chcącemu nie dzieje się krzywda” co w praktyce oznacza że każdy ma pełne prawo dać się na przykład zastrzelić jeśli ma ochotę albo okraść i nic nikomu do tego
Ale a contrario – fundamentalnym obowiązkiem państwa jest dbałość o to, że by wszelkie próby wymuszenia jakichś zachowań ścigać i karać.
Innymi słowy – można zawrzeć niekorzystną umowę ale nie wolno nikogo przymuszać do zawarcia takiej.
Samo zaś państwo swoje obowiązki wobec obywateli musi ograniczyć do dbania o bezpieczeństwo zewnętrzne, porządek wewnętrzny, wymiar sprawiedliwości i być może ochronę środowiska – resztę pozostawiając w gestii obywateli i ich dobrowolnych związków.
Dzięki temu nie tylko drastycznie poleciałyby w dół koszty funkcjonowania państwa przy skokowym wzroście jakości jego usług ale i uwolniona ludzka inicjatywa, niekrępowana debilnymi ograniczeniami i nie eksploatowana fiskalnie rozwinęłaby się swobodnie.
Zapewne przez pół roku byłby niezły galimatias ale potem rzeczy ruszyłyby z kopyta.

A czemu pod wodzą Korwina się to nie uda?

Dygresja: carska Ochrana swego czasu wpadła na banalnie prosty sposób kontrolowania opozycji.
Brało się oto pacjenta głoszącego poglądy które znajdowały posłuch u ludzi (jakie by te poglądy nie były) i budowało się wokół niego opozycyjną strukturę.
Struktura się rozrastała (albo nie) snuła jakieś tam plany ale Ochrana była zawsze pół kroku przed potencjalnymi rewolucjonistami – nie tylko mieli z pierwszej ręki wszelkie wieści ale i sporo „akcji” sami podrzucali – czy to dla uwiarygodnienia „wodza” czy to żeby się móc wykazać, czy to wreszcie by sprawnie wyłapać na gorącym uczynku warchołów.

Po pierwsze – JKM od zawsze był opozycjnistą.
Nigdy ani on ani żadne jego ugrupowanie nie znaczyły nic, mimo że przez UPR i jego okolice swego czasu przewinęło się dziesiątki tysięcy ludzi, w tym „tuzy” dzisiejszej polityki, praktycznie mało kto nie miał w taki czy inny sposób jakichś związków z panem prezesem.
Zawsze zaś JKM głosił radykalne (zdrowe) poglądy stojące w otwartej opozycji do głupot wygadywanych i promowanych przez establishment.

W Internecie pan prezes od zawsze jest niekwestionowanym królem, jego blogi cieszą się niezmiennie popularnością o której inni mogą tylko marzyć i zawsze a nawet ZAWSZE pan Janusz Korwin -Mike mimo publicznych (a niesłusznych) pretensji do całego świata był i jest zapraszany do wszystkich telewizji.
Wiem, wielu się do telewizji zaprasza żeby podzielili się swoimi poglądami ale nasz prezes jest politykiem (to znaczy za polityka się podaje) i to co wygłasza wygłasza jako polityk.

Problem w tym, że o ile inni politycy są w istocie politykami, zwykle są członkami partii mających choćby słabą ale jednak reprezentację w parlamencie to pan prezes reprezentuje partię z ŻADNYM poparciem a więc i zerowym wpływem na cokolwiek.

I co najciekawsze – zawsze przed kolejnymi wyborami (a startuje prezesunio w każdych) albo kiedy poparcie dla głoszonych przez niego poglądów wzrasta do niepokojących trzech procent – JKM wyskakuje z tak piramidalną głupotą że co trzeźwiejszym ludziom ręce i nogi opadają.

Jak nie wymachuje na wizji w czasie wywiadu dobytym spod marynarki coltem to opowiada że „lekka pedofilia jest jak najbardziej ok” albo zasadzi coś o olimpiadzie dla niepełnosprawnych (co może potem w nieskończoność prostować) a że nieodmiennie wszystkich będzie „w wolnej Polsce” zamykał do więzień i jąkając się wykrzykuje o złodziejach, homosiach, (tfu)gejach i innych rzeczach  to wszystko wraca do normy – przy Korwinie zostają tylko co bardziej zagorzali licealiści i studenci i kilkoro wiernych parteigenosse

I jest jak byś „powinno” – jedyna sensowna alternatywa dla zalewu przez pozbawione cienia sensu lewactwo jest skutecznie ośmieszana.
Większość rozmówców na hasło „liberalizm” reaguje: „Aaa, Korwin… ten w muszce :-) Weź przestań”

Dwadzieścia parę lat obecności na „politycznej” scenie, dziesiątki tysięcy ludzi pracujących dla idei, przygniatająca od zawsze przewaga w internecie, stała obecność w telewizjach, własny tygodnik o ugruntowanej pozycji – i nic.
Nie ma nawet NIKOGO kogo można skojarzyć z liberalizmem w przestrzeni publicznej bo pan prezes na takie parcie na szkło, że nikt nie masz szans się przebić.
Nawet jakby jakimś sposobem ktoś takie szanse miał to tylko teoretyczne – nikt takiego przecież do telewizji nie zaprosi bo jeszcze zacznie gadać o liberalizmie w normalny sposób, bez wygłupów?
Tu nie ma żartów, ludzie gotowi posłuchać i pomyśleć że rzeczywiście lepiej jest nie być ograbianym na każdym kroku.
No i poza sprzedażą książek autorstwa pana prezesa rośnie tylko rzesza byłych entuzjastów których opinie nie nadają się do zacytowania na tym blogu mimo że od czasu do czasu lubię rzucić mięsem :-) .

I dwa słowa jeszcze co do rzekomo „nierównego startu” – jest dokładnie odwrotnie.
Liberalizm zakłada, że każdy kto tylko zechce wykazać się chęcią do pracy i determinacją może osiągnąć w życiu co zechce.
Na najprostszym przykładzie dostępu do edukacji:
System demoliberalny nie tylko gwarantuje każdemu dostęp do rzekomo bezpłatnej edukacji ale nawet stosuje niejaki przymus w tym względzie.
Nie będę już pastwić się i wydziwiać że do dobrodziejstwa trzeba przymuszać ale… powszechna edukacja jest na żenująco niskim poziomie, nie jest wcale bezpłatna, poddani jej młodzi ludzie uczeni są niekoniecznie potrzebnych w życiu rzeczy a nawet – uczeni są mnóstwa rzeczy zbędnych i wręcz szkodliwych, są ponadto „wychowywani” co sprowadza się do zwykłej, ordynarnej indoktrynacji.

„Równy dostęp” jest fikcją – potomek robotnika rolnego nie ma szans na studia, z tego między innymi powodu że jego rodzice zrzucają się na studia jego rówieśnika – potomka rodziny neurochirurgów na przykład który studiować MUSI – na przykład gender study albo taniec czy inną równie przydatną i realną dyscyplinę „nauki”.
Po tej przymusowej ściepce zostaje im nieco mniej pieniędzy i często nie starcza na bilet pekaesu.

W normalnej gospodarce „studia” teatroznawstwa fundują sobie sami zapaleńcy a zdolny potomek chłoporobotnika jeśli tylko ma wyniki w nauce – bez trudu dostanie jak nie stypendium to kredyt i w dodatku czas spłaty takiego kredytu (to wcale niebagatelne pieniądze są, w USA studia medyczne kosztują coś ze 200k dolarów) to kilka lat a nie kilka pokoleń.

Jest tak ze wszystkim – jest dokładnie odwrotnie niż przedstawia to lewa propaganda.
Prawa propaganda niestety nie przedstawia w Polsce niczego.
Bo w Polsce wyznacznikiem prawicowości jest bywanie na mszy i umiejętność odmiany rzeczownika „Naród”.